Pomocne w przypadku pracy nad miksem są zarówno procesory dynamiczne, jak również efekty psychoakustyczne. Większość będzie omówiona w dalszej części pracy. Niżej przedstawione zostały niektóre elementy pozwalające na ingerencję w brzmienie poszczególnych elementów miksu:
Kompresory i limitery
procesory te zostały wprowadzone na początku głównie po to, by zapobiec przesterowaniom w przypadku pojawiania się głośnych szczytów sygnału. Ich praca opiera się na operacji dotyczącej kontroli głośności, główny cel zarówno kompresji, jak i limitingu, polega na ściszeniu najgłośniejszych części sygnału. Granicę zadziałania tych procesorów oznacza parametr TRESHOLD. Posiadamy również inne parametry znajdujące się w ww. procesorach, oto niektóre z nich:
– RATIO – parametr ten kontroluje, jak bardzo zostanie ściszony sygnał w zakresie działania kompresora, w przypadku limitera wartość RATIO wynosi ∞:1
– ATTACK – szybkość zadziałania kompresora/limitera oraz wpłynięcia na kształt brzmienia,
– RELEASE – czas powrotu do sygnału nieprzekształconego po ponownym przekroczeniu granicy TRESHOLD
– GAIN – wzmocnienie całości sygnału.
Kompresja pozwala przede wszystkim na stabilizację poziomu sygnału w całościowej jego postaci. Naturalnie zdarza się, że, ze względu na żywy charakter nagrań ścieżek, pojawiają się różnice w poziomie głośności na przestrzeni całego utworu. Kompresja jest w stanie je zmniejszyć, bądź też zniwelować, w zależności od naszej koncepcji. Stabilizuje to obraz utworu, którego słuchamy. Innym ważnym aktualnie w przemyśle muzycznym aspektem kompresji jest możliwość (w niewielkim stopniu stratnego) zmniejszenia dynamiki projektu, nad którym pracujemy. Dzięki temu jesteśmy w stanie podnieść tłumik MASTER w górę – finalnie utwór stanie się głośniejszy. W stacjach radiowych, internetowych, również w telewizji (w reklamach) stosuje się w dzisiejszych czasach kompresory, które mają właśnie takie zastosowanie. Powód takiego ich użytku wydaje się być oczywisty 😉
Bramka szumów/ekspander
Podobnie jak kompresor, bramka operuje poziomem głośności sygnału. Różnica polega na tym, iż, o ile kompresja kontrolowała najgłośniejsze części sygnału, o tyle bramka działa w zakresie partii najcichszych. W miksie najczęściej używana jest w przypadku, gdy chcemy pozbyć się niechcianych szumów. Często również stosuje się ją, aby wyeliminować sygnały, które zostały mimowolnie przechwycone z nienagrywanych instrumentów (przykładem może być nagrywanie poszczególnych części zestawu perkusyjnego – nie jesteśmy w stanie nagrać każdego składnika oddzielnie, co w dalszym miksie może powodować nakładanie się harmonicznych oraz wprowadzenie słyszalnego „zamulenia brzmienia”; dzięki wprowadzeniu kompresji w INSERT poszczególnych kanałów jesteśmy w stanie w sztuczny sposób oddzielić partie rytmiczne – bramki głównie używamy na tomie, stopie oraz werblu). Bramkę szumów odzwierciedla działanie limitera, a ekspander – kompresora – z tą róż- nicą, że ich funkcje są zupełnie odwrotne. Parametry pracy pozostają analogiczne do omówionych wcześniej.